Loading ...41. Gratis Kranten
Het blijft een onwaarschijnlijk verhaal. We zaten midden in de dot-com bubble, internet had de toekomst en iedereen had het druk met geld verdienen. Bovendien had de NS net het vierkante wiel uitgevonden en bereikte de treinuitval een nieuw record. Toch waren ze daar opeens: gratis kranten, met name gericht op de ov-reiziger. Op papier!
Ze brachten witte, oranje en blauwgroene bakken met zich mee. En de nieuwe functie van gratis-krant-uitdeler in rode, oranje en blauwe jassen. En gesprekken als: “Maar waar las je dat dan?” “In de Metro, in de Spits.” “Nee, ik bedoel niet waar en wanneer, maar in welke krant?”
Sp!ts, Metro, Dag († 2008) en de zelfverklaarde gratis kwaliteitskrant De Pers verschenen in een handzaam formaat, waardoor je tijdens het bladeren je mede-reizigers niet langer om de oren hoefde te slaan. De niet-gratis dagbladen jammerden – en kwamen vervolgens ook met nieuwe formaten, magazines en jongere, hippere versies. Bij het 10-jarig jubileum van Sp!ts en Metro moest ook De Volkskrant toegeven: De gratis krant is here to stay!
De gratis krant is gevuld met korte berichten en veel plaatjes, en is voor de langzame ontwaker zeker goed voor een ritje van een minuut of twintig. Ideaal dus voor in de drukke ochtendspits! Graag onderscheidt de gratis krant zich door zich te richten op jongeren en wakker Nederland (Sp!ts), de saaie gemiddelde Nederlander (Metro) of op meer kwaliteit door enkele woorden méér per pagina (De Pers). Maar wat zij allemaal gemeen hebben: onbelangrijke en enorm onafhankelijke columnisten, bijzonder onleuke strips en tenenkrommende ingezonden brieven. En, we zouden het bijna vergeten: voor iedereen een gratis sudoku 35.
De gezamenlijke oplage van alle gratis kranten is inmiddels zo’n 1,2 miljoen stuks. En dat is te merken: dagelijks waaien de gratis kranten over het perron, vormen ze een schuivende massa op treintafeltjes, verzamelen ze zich onder stoelen of veranderen ze op straat in vochtige plakken pulp. Dat zorgde in de jaren nul voor een nieuw ethisch vraagstuk: Wat te doen met de gelezen gratis krant? Onbezorgd uit je handen laten vallen? Bewust laten liggen voor de volgende gelukkige die een zitplaats heeft bemachtigd? Of ze in kleine of niet-bestaande prullebakjes proppen?
Ook gesignaleerd: NRC.next, Nu.nl
Lezersvraag: Betaal jij nog voor je dode-bomen-medium?
2 reacties
Nou dat is fokking logisch. Die gratis krant leg je (waargebeurd) op de restanten van je goedbedekselde kop koffie, die je, om je plaats vrij te houden, daarop had neergezet in de Zuidtangent – hetgeen werkte tot die domme Mediterrane medelandermuts er met haar overigens bevallige reet bovenop ging zitten, waarna zij donkerdruipend afdroop gna. Maar ik mooi geen koffie. 2 euri naar de hel. En OOK geen gratis krant, want dus nodig voor de dep, om de Mediterrane medelnaderbuschauffeur weer blij te doen kijken (wat moet).
Ik betaal voor boeken, het enige dode bomen medium waar ik *nog* voor betaal. Als die eReaders eindelijk minder door marketing worden ontworpen en meer door usability-experts (en als ze eInk met kleurtjes gaan gebruiken) dan is die bieb van mij thuis ‘leuk voor mijn erfgenamen’ maar ga ik digitaal lezen.
Digitaal lezen op de telefoon doe ik al jaren en ik schat dat het zo’n 2/3 van mijn boekleestijd heeft overgenomen.
Kranten… die Spits en Metro kom ik alleen tegen in het randstedelijke, verder geen last van.