24. Lenen.nl
Er is in de jaren nul iets fundamenteels veranderd in Nederland. Vanaf de jaren zestig was een eigen huis traditioneel het enige waarvoor je geld leende en het was eigenlijk je enige belegging. Lekker solide, niks aan de hand. In de jaren negentig beproefden we ons geluk op de aandelenmarkt, en toen ons geld op was gingen we massaal lenen. Nu lenen we voor alles wat los en vast zit.
We hollen onze Stufi lekker uit, maxen de creditcard out, staan standaard zo ver rood als we mogen van de bank en als klap op de vuurpijl kregen we als we even niet opletten een paar mooie koopsompolissen die onze vertrouwde hypotheek opwaardeerden tot een hoogte die we nooit zouden kunnen afbetalen. En als we dan nog geld nog nodig hadden belden we Frisia.
Door dit handige lenen leken de zips de jaren te worden van de breedbeeldtelevisie, de dure huizen (inclusief nieuwe badkamer en dito keuken), SUV’s 40, elke twee jaar een nieuwe laptop, Bling-bling 34, stedentrips of luxe-reizen naar China. Maar uiteindelijk bleken de jaren nul vooral het decennium van de financiële schandalen.
De eerste getroffenen waren de tragische types die geld leenden om geld mee te verdienen. Kelderende beurskoersen gooiden roet in het eten. Wij zaten tenminste nog lekker in Barcelona aan de bubbels 36 van ons geleende geld, deze arme zielen waren jaren lang veroordeeld tot Radar, belangenbehartigers, de rechter en uiteindelijk wijlen Wim Duisenberg om nog iets van hun geld terug te zien. Ook niet te benijden waren mensen die, terwijl ze dachten lucratief te investeren in iets heel concreets (zeg een bos of een polder in Dubai) ineens hun belegging zagen verdampen.
Eind jaren nul zijn de jagers prooi geworden. De overmoed van ABN Amro en Fortis werden afgestraft met nationalisatie, de ING bleek ook niet zo solide als haar imago en zelfs het oerdegelijke Rabo blijkt niet helemaal netjes te hebben gehandeld.
Maar het meest sprekende voorbeeld is natuurlijk de DSB Bank, van die man met een bank met zijn eigen naam. Terwijl het toch logisch lijkt: je kunt in deze eeuw niet een bank naar jezelf noemen. De bakker kan dat. De supermarkt zeker. Zelfs een gloeilampenmaker kan dat. Een bank niet. Alle banken werden gered, maar Dirk Scheringa’s Bank stortte na een paar keer schudden als een kaartenhuis ineen. Velen werden in zijn val mee gesleurd, met collateral damage tot in het betaald voetbal. Kersverse kampioen AZ moet nu waarschijnlijk weer net als vroeger sparen voor een nieuwe trainer, en wij weer voor een nieuwe badkamer.
Ook gesignaleerd: IceSave, Madoff, Credit Default Swap
Jaren negentig equivalent: Dot.com aandelen
3 reacties
En lees net dat ook de Rabobank niet meer zo solide is: http://www.nu.nl/economie/2140169/kredietwaardigheid-rabobank-in-gevaar.html
En vergeet niet die 120.000 Nederlanders die een rekening (tegen hoge rente) bij Icesave hadden. Toen Ijsland financieel ten onder ging, gingen die rekeningen mee. Winnaar in de financiele wereld is natuurlijk de groene Triodos bank, die in HET jaar van de Ijslandse ondergang (2008) met 25 procent groeide. Zou er dan toch een God bestaan?
Ik geef er ook gedeeltelijk het onderwijs van de jaren ’90 de schuld van; ken genoeg kiddo’s die in die jaren op school zaten en daarna meededen met de leenhype.
Op de een of andere manier is school niet meer dat ze je verantwoord en drammerig uitleggen dat LENEN GELD KOST en dat ze je ook niet meer leren hoe je een annuiteiten moet uitrekenen of hoe je het te lenen geld van je toekomstige inkomsten moet aftrekken met de samengestelde rente daarbij…
Zelf heb ik in de jaren nul beetje zitten gokken met aandelen. Van der Moolen is onder gegaan met mijn play-money erbij. Maar ja, ik hou van gokken op outsiders.