Loading ...19. Designers voor H&M
In tegenstelling tot de democratisering in het Midden Oosten verliep de democratisering van de high fashion in de jaren nul op rolletjes. Wellicht hielp het dat de shock and awe niet werd uitgevoerd door Amerikaanse troepen, maar door lieve Zweden samen met een Duitse mode-Kaiser.
H&M (ooit Hennes & Mauritz) had zich in de jaren negentig in Nederland al gemanifesteerd als hippige C&A waar je voor een paar tientjes leuke shirtjes en broekjes kon kopen die onvermijdelijk na twee keer wassen uit elkaar vielen. Maar in de jaren nul brak het merk door de stratosfeer, met design for a dime: Chanel-grootheid Karl Lagerfeld ontwierp eenmalig een lijn speciaal voor de modeketen.
Wij stonden er hoor, voor de deur van de H&M in de Kalverstraat, om vijf uur ’s ochtends op 12 november 2004, kleumend van de kou. De rij werd dikker, de vrouwen (het waren voornamelijk vrouwen) onrustiger. Toen de deuren opengingen knalden ellebogen in zijen, scheurden jassen en vielen bewakers omver. Als een horde wilden renden we met de andere fashionista’s naar de rekken. Niet kijken, gewoon pakken wat je pakken kan.
Het was een chaos. Niet alleen hier, maar over de hele wereld. Later bleek dat veel mensen de ochtend vrij hadden genomen om te shoppen. H&M was tevreden. Lagerfeld zelf eerst ook (“een geslaagde anti-snob campagne”), maar later bleek hij toch minder blij met de samenwerking met de modekiloknaller: waarom hing zijn collectie niet in meer winkels? En waren zijn kleren ook maten groter dan 38 geleverd? Schande! Lagerfeld designt alleen voor de dunnen en de ranken. We hadden het kunnen weten.
Na Lagerfeld volgden Stella McCartney, onze eigen Viktor & Rolf (met een trouwjurk voor 298 euro), Madonna, de zwempakjes van Kylie Minogue en Roberto Cavalli. Via Comme des Garcons en Matthew Williamson gleden we zo langzaam aan naar dieptes van ontwerpers van wie we wel eens hadden gehoord, maar die ons niet echt konden schelen.
Superdure-schoen-en-tas-ontwerper Jimmy Choo sloot de nullies bij H&M af. Het leek een meesterzet, maar wat is dat? De schoenen zijn nog niet uitverkocht. De tasjes hangen nog netjes met hun label eraan. Waar is de op hol geslagen kudde? Het huilen om de gemiste boot? De blauwe plekken van het ellebogenwerk? Bij de opening van de Choo-collectie sprak een winkelmanager in Amsterdam van een ‘gezellige chaos’, eufemistisch voor ‘ach, het slaat allemaal niet zo meer aan’. Voor het gestreepte ondergoed van Sonia Rykiel was op 5 december al helemaal geen rij te bekennen…
Grappig is dat we uiteindelijk nooit iemand in die kleren hebben zien lopen. Maar ja, wat deden we nou zelf met die uit de rekken gegriste té blote jurkjes, vestjes in maat 44 en te strakke jumpsuits die níemand bleken te staan? Wij zetten ze altijd meteen de volgende dag te koop op Marktplaats.
Ook gesignaleerd: Jan Smit en Frans Molenaar voor C&A; eigen kledingmerken van celebrities
Jaren negentig equivalent: Design rip-offs uit Thailand of China
Lezersvraag: Wat hangt er in jouw kledingkast te verstoffen?
4 reacties
ik draag mijn commes de garcon h&m jackje echt de hele tijd!
Verstoffen doen bij mij vooral een hoop veel te korte jurkjes, want dan ben ik overmoedig bij het aanschaffen en vergeet ik dat ik eigenlijk mega-preuts ben
(ja ja, de jaren nul vertrutting, heb ik ook enorm last van. )
In mijn kast hangt te verstoffen: mijn versie van een Victor & Rolf bruidsjurk – het motorjack waarin ik getrouwd ben. Mocht ik nog eens trouwen (niet ondenkbaar, want we hebben elkaar al drie maal het ja-woord moeten geven, steeds voor een andere wet) dan wil ik die witte strik van de V&R jurk wel op het jack dragen. Houdt iemand marktplaats voor me in de gaten?
Trouwens, bij dit onderdeel mag ook een tendens de andere kant op genoemd worden: kunstenaars die zich prostitueren voor kapitalistische modemerken. Zoals Takashi Murakami die een tas voor Louis Vuitton ontwierp. NOG iets wat we NIET nodig hebben.
In mijn kledingkast hangt een smoking te verstoffen. Al het andere draag ik, zoals de mensen die mij kennen weten, totdat het wegfade en er minimaal 3 mensen over klagen.
Dan gaat het naar de papiermolen.